yeni iliniz mubarək olsun

قیش قارین وئردی سئللره شاختانی وئردی یئللره

موشتولوق وئردی یئرلره بایرام گلیبدی ائللره

ایل بایرامیز موبارک

دومان چکیلدی داغلارا بولبوللر گلدی گوللره

گول اوزونو آچیب - توتوب قاش - گوز آتیر بولبوللره

بو سوز دوشوبدو دیللره: بایرام گلیبدی ائللره

ایل بایرامیز موبارک

دورنا قاطار - قاطار گئچیر یاخشی چمنلری سئچیر

چمنده بیر قیز ایله شیب گولو بنووشه نی بیچیر

شادلیق دولوب کونوللره بایرام گلیبدی ائللره

ایل بایرامیز موبارک

یئنی ایلیز موبارک اولسون

آهنگ زیبای ترکی قشقایی

(قسمت، QİSMƏT)

دانلود (یوکله یین)

سومین آهنگ ترکی-پاپ جدید (بعد از آهنگهای

گلین و دونیا)برای اولین بار از این وبلاگ

*بزرگترین مرکز دانلود آهنگهای قشقایی*

آواز و تنــظیم:شهــــــــرام اســــــدی  شعـــــــــــــر:کـــــــــاوه ایـــــروانی فرمت mp3

نوروز بایرامی قاشقایی ائلینده یازینین آردیندا اوخویا بیلرسیز

عید نوروز در میان  ایل

http://ghashghaietribe.persianblog.ir/post/179/

این روز نو که نوروزش می نامیم در میان ایل قشقایی نیز به نام "نوروز بایرامی" جشن گرفته می شود، جشنی که در دل طبیعت است و در تمام اطراف و اکناف ایل نشینان زیبایی و طرافت زمین را به نمایش می گذارد. نو شدن طبیعت شاید برای شهر نشینان کمتر نمود داشته باشد. شهریان کاسه ای سبزه می کارند که نمونه ای از بهار را به خانه روا دارند، ایل نشینان خانه را در  دل آکنده از سبزه و گل بهار دارند. شهر زیستان، دسته گلی را در گلدانی به اسیری می آورند تا زیبایی را هدیه نمایند، چادر نشینان در هر قدم از خانه بدون دیوار خویش هزاران گل در رنگ های گوناگون به رایگان دارند. در میان عشایر (بهار) یعنی زندگی، یعنی دمی آرامش، یعنی کمی راحتی، کمی نعمت و کمی هم شادی و نشاط. نوروز برای آنان ارزش های فراوان دارد و نوید از آینده بهتری را دارد. کوچ نشینان فرزند طبیعت هستند، در طبیعت زاده می شوند، در کنار آن حیات می گیرند، و مانند گلهای طبیعی پس از شکفتن و در دامن طبیعت دست از این جهان بر می دارند.

با هم به مراسم نوروز به میان ایل میرویم.

1. قشقاییان به جشن نوروز می گویند ( نوروز بایرامی ). سرزمین های ییلاقی ایل قشقایی در نیمه اسفندماه پر از گلهای شقایق وحشی است که ترکان به آن نوروز گولی می گویند و پیدایش این گل ها را طلیعه جشن نوروز می دانند. فراوانی گل ها و زیبایی آن ها را به فال نیک می گیرند و آن را حاکی از داشتن سال خوب و پر باری می دانند. و مردان خود را به شهرها می رسانند که لوازم عید را فراهم نمایند.

2. مردم ایل غالبا یوردی مخصوص ایام عید دارند و چند روز قبل از نوروز به محل تازه که متفاوت از نشیمن زمستانی است نقل مکان می کنند و چادرهای زمستانی را که کوچک است با چادرهای بزرگ تر که مخصوص بهار و تابستان است عوض  و بر پا می کنند.

3. یکی از  مراسمی که قبل از عید نوروز برگزار می شود، مراسم جشن اسفند ماه است . اسفند نمایانگر بهار در ایل است.در این ماه در منطقه قشلاق به علت تغییر درجه هوا و سرسبزی طبیعت و زاد و ولد دام‌ها و وفور لبنیات، چادر نشینان با روحیه بهتر از پیش جلوه می‌کنند. به همین منظور است که شب اول اسفند ماه مقداری جوهر قرمز در آب حل کرده و قسمتی از پشت و پهلوی گوسفندان را رنگ آمیزی می کنند چون طبیعت زیبا و رنگین شده است، گوسفندان هم باید تغییر چهره بدهند در زمانی که خشکسالی است از این مراسم و جشن خبری نیست. این رنگ کردن کوسفندان در بیشتر کشورهای هند و اروپائی دیده می شود. نویسنده خود این رنگ آمیزی گوسفندان را در اسکاتلند و ایرلند دیده ام.

4. علاوه بر رنگ کردن گوسفندان در جشن اسفند ماه در میان مردم قشقایی رسم بر این است که هنگام عصر دختر بچه ها مقداری علوفه‌خشک و خار و خاشاک از بیابان جمع آوری کرده و با غروب آفتاب آنها را در محلی آتش زده و در اطرافش شادمانی می‌کنند هنگامیکه آخرین شعله‌های آتش در حال خاموشی است، اطرافش را سنگ چین می‌کنند تا باد خاکسترش را به هم نریزد.هر خانواده‌ای پیش خود نیت می‌کند که سال آینده چه خواهد شد. صبح روز بعد به خاکسترها نگاه می‌کنند در وسط آن معمولا گودال هایی کوچک که شبیه جای پای گوسفند یا شتر است و بر این اعتقاد که در سال آینده شتر یا گوسفند به شانس آنها می‌آید.

5. روز قبل از تحویل سال مردم ایل  با آرد و روغن و خرما حلوای مخصوصی تهیه کرده و به عنوان آخرین روز سال برای مردگان خیرات می‌کنند و این روز را «عرفه» گویند. اگر امام زاده ای نزدیک باشد به زیارت می روند و اگر قبرستانی در دسترس باشد برای دادن فاتحه ای برای مردگان  به آن سو می روند.

6. یک روز قبل از مراسم عید، اگر در میان بنکو، خانواده ای باشد که در ماتم عزیز از دست رفته ای باشد،  با یک قواره پارچه به خانه او می روند وآن ها را از لباس سیاه خارج می کنند و به آن ها این فرصت را می دهند که از جشن سال نو بهره مند شوند.

7. شب عید مرسوم است که افراد خانواده باید در خانه خویش باشند. و اگر کسانی از آن ها به سفر رفته باشند سعی می کنند که شب عید را به میان فامیل بر گردند. و معتقدند اولین شب سال نو ضمن داشتن اجاقی روشن با غذایی کامل باید جمع خانواده با صفا و صمیمیت به گرد هم حلقه زنند تا تمام سال با هم و در کنار هم شاد و سرخوش باشند . شب عید سعی می‌کنند شام مرتب و مفصلی نظیر بره پلو یا مرغ پلو داشته باشند.

8. قبل از تحویل سال مقداری حنا خیسانده و آخر شب که بچه ها در خواب هستند به دست آنها می‌مالند، و بچه ها صبح که بیدار شدند متوجه رنگین شدن کف دست خود می‌شوند. روز اول سال همه شاد و خندان هستند حتی اگر مریض باشند دارو نمی‌خورند، کوشش می‌کنند با خانواده‌های خود روزی چند را به خوشی سر کنند و از آزردگی خاطر دیگران پرهیز نمایند.

9.عشایر این خطه چادرهای خود را با فرش‌های رنگین تزیین می‌کنند.از دیرک های چادرشان گومپول آویزان می کنند، و خانه را برای پذیرایی از هم یوردی ها( همسایه) آماده می کنند. بساط چای و تنقلات را آماده می نمایند.

10. صبح روز عید مردان و زنان ایل زودتر از همیشه بیدار شده، بعضی که توانسته‌اند لباس نو تهیه کنند می‌پوشند، این کار بیشتر مخصوص بچه هاست. اما زنان و دختران ایل که تمام پاییز و زمستان در باد و باران در کار نگهداری دام و خانه هستند نیز از این فرصت استفاده کرده و لباس های زیبای خود را به تن می کنند، که در میان سبزه های بهاری و شکوفه های نو درختان و بوته های طبیعی دیار خود، بسیار دیدنی و جلوه ای از قشنگی طبیعت و انسان را نمایش می دهد.(به عکس نگاه کنید)

{بایرامیز گوزل و یازیز آیاز اوسون}

11.  مراسم دید و بازدید عید قبل از ظهر شروع می‌شود اولین بار در صورتی که منزل خان یا کدخدا نزد یک باشد به دیدن آنها می‌روند معمولا بره یا بزغاله یا جاجیمی به عنوان عیدی تهیه کرده و دست جمعی به حضور بزرگان ایل می‌روند. خوانین می‌دانستند که حدود 200-300 نفر  به دیدنشان خواهند آمد و از قبل خود را آماده پذیرایی می‌کردند( که در حال حاضر خانی در عشایر نیست ). پس از دست بوسی و تبریک گویی و پذیرایی بوسیله شیرینی‌های محلی که معمولا نان شیرین (یوخه)، گندم برشته، آجیل شیرین، شیرینی، گردو، قصبک(خرمای خشک شده)، انجیر، کشمش است و معمولا جیب بچه‌ها را هم پر  می کنند بچه‌ها از بزرگان طوایف و خوانین عیدی می‌گیرند. بعداز خانه خان، بازدید را از بزرگان فامیل شروع کرده و چادر به چادر به همه بستگان سر می‌زنند.

12. در ایام عید معمولا خانواده بره ای را که برای همین ایام پرورش داده اند، می کشند و بساط کباب و پلوی را راه می اندازند.

١٣. در روزهای بعد برای بازدید عید به دیدن کسان و آشنایان خود که ممکن است در بنکوی دیگری با فاصله ای دور تر از آنان باشند می روند و اگر راه دور باشد عالبا با اسب می روند و نهار را میهمان فامیل می شوند و همچنین از فامیلهای خود پذیرایی می کنند.

١۴. بسیاری از مراسم عروسی و ختنه سوران پسران ایل در همین ایام عید برگزار می شود.تا مردم خسته از کار و تلاش و سرمای زمستان روزی چند را به خوشی سر کنند.

 - در پایان به تک نوای کرنای قشقایی گوش فرا دهید.

 http://www.4shared.com/get/105889464/66b3d691/Karna_Ostad_Ganji-1.html

همه روزهایتان نوروز و همه نوروزهایتان با شادی و پیروزی به همراه باشد.