برای طهمورث قشقایی

حسین حیدری کشکولی: ساعت 5/8 صبح پنجشنبه 6 اسفند بود. مردم ایلات قشقایی، بویراحمد-دشمن زیاری-ممسنی و تمامی دوستداران فرهنگ و هنر عشایر در حضوری پرشکوه و چشمگیر، پیکر پاک فرزند خلف و هنرمند صاحبنام آواز ایل، استاد طهمورث کشکولی را تا روستای «برشنه» از توابع سپیدان تشیع کردند.طهمورث کشکولی که به عنوان هنرمندی مردمی با تمامی سجایای اخلاقی در دل مردم جای بازکرده مورخ 3 اسفند به علت عارضه قلبی مرغ روح پاکش به افلاک پرواز کرد .این هنرمند پرآوازه آواز ایل ، این بلبل خوش الحان قشقایی، این شیر مرد بیشه هنر و تقوا، این آشنای همیشه سبز دیده ها و شنیده ها، او که حیاتش ستاره روشنی بخش فرهنگ ایل بود؛ او که طلوعش آغاز شکوفایی ارزش های ایلی بود به یکباره ستاره پرفروغ عمرش به خاموشی گرایید و ایلی را گریان و نالان کرد. روز جمعه 7 اسفند در مجتمع فرهنگی توریستی ییلاق شاهد تجمع بزرگ مردمی بودیم که جهت بزرگداشت یاد و نام این هنرمند بی بدیل و این پاسدار ارزش های گرانقدر حضور به هم رسانده بودند. حضور آن هم خودجوش و مردمی چنان بود که نه می توان گفت و نه می توان شنید. هنرمندان صاحبنام عشایر در اقدامی ناباورانه گرد آمده بودند تا به یاد این عزیز بنوازند، بخوانند، بسرایند و بگویند حقیقتاً چنین برنامه ای آن هم به تجلیل از هنرمندی فقید که حنجره طلایی اش در پروازی ابدی خاموش گردیده چقدر جالب توجه و دیدنی است. آری همه در این جایگاه ما شده بودند. مایی که با حضور پرمعنای خود می گفتند طهمورث کشکولی، لبریزند از حروف تو این سوگیانه ها- می خواهم از تو، باز بخوانم ترانه ها- عصر پس از تو چیست؟ شروع گریستن آغاز آشنایی سرها و شانه ها. این حضور پرشکوه، می گفتند دراین مجلس جمع شده ایم تا یاد و نام خورشید پرفروغ آواز ایل را گرامی بداریم، در پرواز مرغ روحش سرها را بر شانه ها گذاریم و از ساقی مژه ها اشک زلال عشق را به یادش جاری سازیم و به یاد تمامی خوبیهایش مویه سردهیم- هر کس را می دیدی سرتا پای وجودش غم و اندوه و بغض بود. طهمورث کشکولی کجاست تا آهنگ «خسرو، باش خسرو اش» غم ها را از دل بزداید و شیرینی وحلاوت را جایگزین آن کند و آوای لالای اش همه را به دور از دغدغه های زندگی به خوابی خوش فرو برد.او کجاست تا با «گئدن دارغا» بیش عشقی پاک و الهی را به تصویر کشد. طهمورث ای که همواره چون گوهری ارزشمند در صدف دلها ماندگار و پایداری، ترا به غیرت ایلی ات زجا برخیز، زجا برخیز و زمزمه کن. زمزمه کن تا مطلع آوازت طلوعی دیگر را در دشت های غم گرفته رقم زند. تو شایسته ماندنی چرا که ایل ترا می خواند، باده معرفت طهمورث کشکولی باده ای گیرا بود که هر کس جرعه ای از آن می گرفت بر نشئه های دیگر دل نمی بست. او شخصیتی والا بود که به عنوان هنرمندی سرشناس و ارزشمند در تار و پود وجودش ریشه های معرفت صورتگری می کرد و در رمز و راز آواز بی بدیلش جلوه های ذاتی هنر جلوه گری می کرد .عاشقانه می خواند و می خواند.حال جسم بی جان طهمورث زیرتلی از خاک آرام گرفته است. ایل در سوگ نشسته، یاران مغموم و غمگین دوستداران سر به زیر و نالان، هنرمندان با آواها و نواها به یاد تمامی هنرمندان فقید ایل چون هولاکوخان-حبیب خان- محمد حسین کیانی و نادر فرهنگ و این یگانه بلبل خوش آوای ایل که با عصای یقین از کوه خستگی بالا زد تا شیفتگان را به ضیافت «آغول ائل» فراخواند و بر قله استقامت و پایداری پرچم پرافتخار ایل را برافراشت، آهنگ «آغورائل» را به رسم وفاداری زمزمه می کنند. 

یاد و نامش گرامی 

http://www.qashqaiturk.blogsky.com/

http://www.afsanehnews.com/newsDetails.aspx?id=13145