غربت قشقاییها

مدتی است که فرصت نمی کنم وبلاگم رابه روز کنم.ولی شب گذشته که به خانه یکی ازهمسایگان برای عرض تسلیت به خاطردرگذشت جوانش به سبب حادثه دلخراش تصادف رفته بودم باموضوعی مواجه شدم که شدیدااحساساتم به غلیان درامد.دراطراف شیرازروستاهای زیادی هستند که جمعیت بومی آنها فارس زبان هست.قشقایی هاهم معمولا دراین روستاها ساکن شده اند.زندگی مسالمت امیزوبدون مشکلی دارند.گاهی اتفاقاتی می افتد که من غبطه می خورم چراماقشقایی هاازلحاظ فعالیت اجتماعی اینقدر تنبل وکم کارهستیم.درروستایی که ماهستیم هنگام تشییع این جوان 20ساله که قشقایی هم بوده ,فردمتولی قبرستان اجازه کندن قبررانمی دهد.بااین بهانه چون شما بومی نیستید اول باید پانصدهزارتومان بدهیدتااجازه دفن صادرشود.اگربومی بودید ازشماچیزی نمی گرفتیم.حالاشماشرایط سخت آن خانوداه صاحب عزادرآن شرایط رادرنظر بگیرید وبه نوع ادبیات آن فردمتولی قبرستان.خلاصه قضیه باوساطت عده ای تمام می شود.درد دل سوزناک پدرخانواده که این حادثه پیش آمده  راتاثرناک ترازدست دادن فرزندش بیان می کرد هیچگاه فراموش نمی کنم.البته این رفتارها شامل تمام فارس زبان ها نمی شود.من بیشترازخودمان دلگیرم.اقوام وخویشان این خانواده درنزدیکی لارستان بوده اند.امااین خانواده 15سالی دراین روستا ساکن شده اند وبرای مادرخانواده سنگین بوده که پیکر جوانش درفاصله چند صد کیلومتری دفن شود. من درتعجبم که چراخیرین وبزرگان ماقطعه زمینی رادرشیرازیا اطراف ان برای قشقایی ها درنظر نگرفته اند وچرا به فکرراه اندازی یک حسینیه نیستند .چرا چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

http://ghashghae.blogfa.com/post-37.aspx