بیر ایکی اوچ

زبانشناسان نشانه های از بین رفتن یک زبان را از بین رفتن اعداد در آن زبان میدانند که متاسفانه هم اکنون در بین جوانان و کم و بیش بزرگترهای قشقایی مشهود است

با وجود اینکه همه ما این اعداد را به تورکی میدانیم اما کمتر استفاده میکنیم

دوستی میگفت ما هنگام شمارش گوسفندان خوب همه را به تورکی میشماریم،اما نمیدانم چه میشود که نوبت به ساعت و... میشود اعداد فارسی میشوند

وقتی ما یک عدد را به فارسی میگوییم مجبوریم معدود آن را نیز به فارسی بگوییم و روزی آنقدر این شعاع بزرگ میشود که دیگر زبانی برای ما باقی نخواهد ماند

تا حالا کسی را دیده اید که بگوید:  سه گون؟!! اگر بخواهیم سه روز بعد به شیراز برویم، به دو صورت میگوئیم:

اوچ گون دن سورا گئدیرم شیراز

سه روز دن سورا گئدیرم شیراز

عده ای نیز میگویند:

سه روز بعد(!!!)گئدیرم شیراز

بترسیم از روزی که "گئدیرم" هم برای ما نماند!!!

بارها از زبان دوستان شنیده ام که میگویند:  "بیری اولایدی..." کاش یکی میبود که فلان کار را انجام دهد،همه ما دنبال قهرمان میگردیم،اما  قهرمان اصلی توئی،منم !!!

هر وقت به این موضوع فکر میکنماین ضرب المثل زیبای قشقایی بیادم میافتد:

بیر مئخ بیر نالی،بیر نال بیر آتی،بیر آت بیر کیشی یی،بیر کیشی بیر ائلی قورتارار*

کافیست این تغیرات را از خودمان شروع کنیم...

http://qashqaitribe.blogsky.com/1389/08/06/post-29/