واقعه شوم ایلم

بایقوش شب سکوت و خلوت شبانه ام را به سختی در هم می شکند .مگر کدام واقعه تلخ در انتظار زبان من چشم به آینده ای تیره بسته و نشسته ؟ اولدوزها چشمک می زنند آی زیر بلوت ها پنهان شده دوباره صدای بایقوش بلند می شود قورخو تمام وجودم را تسخیر می کند یاش چشمانم را در می نوردد .

گوزلریم به دور دست ها خیره شده انگار گون از پشت کوه ها سلام می گوید اما ….

گون هم آفتاب شده مثل آنام که مادر شده مثل دیلم که زبان شده . دوباره یاش بر گونه هایم جاری می شود اوره گیم می گیرد اللریم می لرزد تیرگی و تاریکی وایام می شود .

زبان و سپس هویتم از دست می رود و این همان واقعه شوم ایلم است .

نویسنده : فتانه مرادی قرقانی